Hayati son günmüş gibi yaşamak. Yorgun,bitkin ve halsiz. Göz kapaklarım artık bana ihanet etmeye başladı,kapanmasalar bile yarıya kadar isyan bayrağını çoktan çektiler. Vücudum yorgunluktan ağrımaya, bitkin ellerim uyuşmaya, takatsız ve halsiz ayaklarım karıncalanmaya başladı. Artık ruhumu hissede biliyordum. Haylaz bi cocuk gibi hiç durmaksızın bedenim den çıkmak bana hayalini kurdurduğu ütopyama gitmek için ısrar edip durmakta. Haksızda değildi aslında.Hak etmişti bunu hakkıydı. Onunla sabahım ilk ışıkları ile beraber kapattığım gözlerimle birlikte beni götürdüğü o kuş sesleri ile Başlayan sonsuzluğa... Artık tek başına gidicekti. Bense oturmuş evin balkonuna,uzatmışım ayaklarımı demirlere,kuş sesleri ve yanımda sen.

Bu yazı 6 Temmuz 2015 11:41 tarihinde yazılmıştır.

Ahmet Yavuz

Telif Hakkı Koruma Sistemi

   Bu şiirin telif hakları Ahmet Yavuz ' e aittir. Yazar, telif hakkı koruma sistemi dahilinde bu yazının sadece izin alınarak paylaşılabilmesi izni vermiştir.
Yazı paylaşım izni almak için lütfen tıklayınız.

Not: Tüm yazarlarımızın yazıları, telif hakkı koruma sistemi dahilinde korunmaktadır. Başka sitelerde verilen Yayın Kodu Linkleri doğrudan sitemize gelmekte olup, yayınlanan sitede yayın izni verilip verilmediğini kontrol etmektedir. Yayın Kodu Linki bulunmayan yazıları lütfen yazarlarımıza bildiriniz.