Affet kıymetlim gidiyorum. Süslü bir manzaraya kanıp seni içime gömüp gidiyorum. Sana söylediğim gibi bir ömür kapında bekleyemeden gidiyorum ..
Belki birdaha hiç göremeyeceğim seni. Tesadüfler olmadığı sürece .. Birgün duyacağım ki sevgilin olmuş. Hayata küseceğim bir süre .. İçimdeki ''Sen'' sürekli can çekişecek.
Ve belki evlilik haberini aldığımda senden soğumuş gibi yapacağım. Kim bilir belki düğününde olacağım ..
Kahrolacağım .. Ama kimse bilmeyecek ! Hatta sen bile bilmeyeceksin. Unutmuş beni deyip sevineceksin .. Aslında unutmadığımı çook iyi bileceksin.
Benim oğlum seninle adaş olacakta, Senin kızının adı ne olur bilemem ..
Yıllar sonra döndüğümde kim bilir belki seni tanıyamayacağım. Ömrümü adadığım adamı belki bir daha bulamayacağım.
Bu gidiş en çok beni yoracak. Herkes yeni umutlarla taşınırken, Ben kahroluşlarımla taşınacağım. Keşkelerimi, pişmanlıklarımı ve Sen'i koyacağım valizime . Bir ömür benimle kalsınlar diye ..
Belki sen ismimi bile unutacaksın. Beni biri çok seviyordu adı şeydi .. Deyip duraksayacaksın. Hatırlayamayacaksın !
Ama bileceksin ki ben ismini bir ömür taşıyacağım. Senden başkasını sevmeyeceğim ama severmiş gibi yapacağım .. Ve ben hep sana benzeyen birilerini hayatıma katacağım. Sen gibi olmasalar bile seni biraz andırsınlar diye ..
Bunca şeye rağmen unutmak fikri gelmiyor aklıma. Çünkü unutmaya çalışırsam daha çok acı çekeceğim !