günden güne eriyen birşey var tutmaktan yorulsamda brakmadığım zamanın hücreleri aynası,her an bir eksilen kara bir korku bulut olmuş tepemde yalnız beni ıslatan yağmurlar brakmış kaçmak isteyipte kaçamadığım alışıyorum yağmurlara:hastadır bedenim,kalbim olsun hayır,olmuyor olsun dediğim hiçbirşey,tövbe elimde günden güne eriyen birşey var kalbime nefes olan bilmiyorum,belkide istemiyorum düşünmek onsuzluğu aşk diyor uzakta birileri adına birileri onunla ölüp birileri onunla doğarken, ben ellerimde tükenişini izliyorum,çaresiz bir yarısı aşk,bir yarısı zaman,bir yarısı ben olan bir bütünün en ufak parçasıyım