saçma... onsuz yaşayamayacağını söylemek değil bu söylediğine inanmak istesende istemesende yaşarsın ölümü isteyecek kadar aciz ölemeyecek kadar cesaretsizsindir yaşarsın... unutamayacak kadar çok sewersin içinde bir yerlerde wardır ona ait şeyler çıkaramazsın onları... unutamazsın ama alışırsın zamanla...yawaş yawaş...acıyarak... belkide bir başkasının olarak... istesende istemesende alışırsın onsuzluğa, bir başkasına... için acıyarak bakarsın bir başkasına her gözünü açtığında onu görmeyi umarak her dokunduğunda ona dokunmayı isteyerek ama o değildir baktığın, dokunduğun... her an her saniye hayal kırıklığına uğrarsın... onu istersin ama o bir başkasınındır tıpkı senin bir başkasının olduğun gibi... için acır... keşke keşke dersin onu hiç görmeseydim hiç tanımasaydım ama saniyesinde pişman olursun iyiki görmüşüm iyiki tanımışım iyiki SEWMİŞİM dersin... kendini tanıyamaz hala gelirsin... aşk bencillikle fedakarlığı bir arada bünyesinde taşır ama sen ikisini birlikte taşıyabilir misin? dünyadaki herkese karşı bencil olup dünyadaki herkesten daha değerli biri için fedakar olabilir misin? kendinden wazgeçecek kadar fedakar olabilir misin? mutluluğundan...hayatından... bile bile acı çekmeyi göze alabilecek kadar fedakar olabilir misin? onun bir başkasıyla mutlu olmasını isteyebilecek kadar fedakar olabilir misin? göz göre göre hiç bir şey yapmadan başkasının olmasını izleyebilir misin? bunu yapabilir misin? belki onu sewmiyorsun derler sewsen başkasıyla olmasına katlanamazsın derler... ama bilmezlerki elinde kalan tek şeyi koruyorsundur... kendini, hayatını,sewdiğin insanı.... herşeyini kaybetmişken elinde kalan tek şey sahip olduğun tek şey gururun... sewdiğine yalwarmazsın kendi kendini yersin ama yalwarmazsın... başkasıyla olmasına göz yumarsın acı çekerek izlersin ama susarsın... elinde kalan tek şeyi korursun... gururunu... onu kaybetmediğin sürece sew... acı çek ama sew... korkmadan... ne zaman gururunu kaybedersin o zaman kork işte... ne kadar kendinden wazgeçsende alçalmazsın ondan wazgeçmediğin sürece!!!