Sadece tek bir tablosu olan bir ressamdım Kalbimin duvarında asılı dururdu Adını mutluluk koyduğum tablom Hayatın bütün renkleri vardı paletimde Gök mavisi huzur Kan kırmızısı aşk Çimen yeşili yaşama sevinci Bulut grisi hüzün Gün geldi küsüştük mutlulukla Ve sabahında simsiyah oldu tablom Kabus siyahı Çaresizce,kanata kanata söktüm onu yüreğimden Yok pahasına satmak istedim Alan olmadı Kim isterdi ki kalbinde mutsuzluğu En sonunda onu olması gereken yere Dipsiz,kapkara bir kuyuya attım Sonra zaman iyileştirdi kalbimin parçalanan yerini Tablonun duvardaki izi silindi İçimden minik bir el rengarenk paletimi uzattı yeniden Ve geçtim bembeyaz tualin karşısına Yeni baştan boyamak istedim mutluluğu Önce güneşi boyadım sarıya Sonra maviye,huzura batırdım fırçamı Bulutsuz bir gökyüzü,sakin bir deniz boyadım Renk renk çiçekler ektim tualin köşesine Yalnız kalmasınlar diye kelebekleri de unutmadım En son kendimi çizdim Papatya toplayan küçük bir kızı Ve adını mutluluk koyduğum tabloyu astım Küçücük kalbinin duvarına.