Hangi yaranın ahını aldımda bu kadar acı çekiyorum yarsızlığımda..?

Cevapsız sorular üretiyorum beynimin dolambaçlığında.
içimden geçen sızıların ağırlığında 
doğan her güne meydan okuyorum gece ağrılarımın ağırlığında 
ve hüzünlü bir merhaba diyorum mahşer yalnızlığımla doğan her yeni güne..

Kalk ve toplan kendim..!
Şafak söküyor birazdan gün ağarır.
yine,yeniden ölüm denilen bir son daha ekledin boşluklarına..
tanımadığın tanıkların tanıklılığında 
düşleri bertaraf edilmiş bir gece daha bitiyor içindeki çocukluğun masalında..

Kalk ve toplan kendim..!
Yitirilecek bir gün daha doğuyor yaşıyorum dediğin hayata..
Çok değil en fazla hüznün kadarsın kendim..hadi kalk..
Masalsı düşlerinin önüne gerilen hüzünlerine direnecek daha kaç umudun kaldıki?

Sen kendim..!
Bir düşten öteye gidemedin.hep bir düş olarak kaldı ön adın 
Ömründen verdiklerin her defasında ölüm denilen bir son bıraktı ömrüne..
İçinde tutamadığın bir sen,yaralarından kanattığın sen kadar olamadın 
Gece sessizliklerinin sonuna iliştirdiğin sessiz birkaç cümleden ibaretsin sadece..
Bunca yara varken avuçlarında 
daha kaç gece saklayabilirsin yaralarından kanatarak büyüttüğün kendini..

Etten kemikten bir hüzünsün işte..
İnandığın bir yalanın yolunda son soluğundasın..
Burası son kendim..

..firariank..
15/07/2014
sıfırdörtotuzbeş