sehre karanlık dogdu yıne

yıne yalnızım

yıne aklım karısık

ve bir siluet

butun butun karanlıkla bır

bılemıyorum artık ne denebilir

gozlerım bos bos bakmalarda

ulasmayacak gıbı duran geceye,sabaha

her yana dogru uzanan soguk karanlıga

ve bıraz da ona

sankı gorebılecegım ya

sehre karanlık dogdugunda

ben yıne yalnızım

kafam karısık

sankı gozlerım alısık

yokluklarda birini aramaya

aklımda bulanık bır desen

dokun ellerınle yuzume herkımsen

doldur bos benlıgımı

musaıt dolmaya bır gırıversen

sehır hırcın bukez

ve karanlık

savruluyor hırçın hoyrat

kokusunu soluyorum bır anlık

şehir..

karanlık...

ve sonu gelmeyecek bır yalnızlık

bu sefer kazanı kaldırsam

aldırmadan avaz avaz bagırsam

olanbıtenden habersız

butun heybetıyle basımın uzerındekı semaya

ve bakakalıp olmadık kucuk bır yıldıza

o da bakarmıydı eskaza

dokunurmuydu yıne gozlerım gozlerıne

solmus bır yıldızın acız yardımıyla

sehır karanlık

ve acımıyor yalnızlara