sandımki,geceye atılan ağlara takılıyor yıldızlar,

ama gördümki,ağlara gelen sadece yalnızlık oluyor..

sonrası karanlık bir masal sanki,

ayak ucumda ay ışığı,

ve uzak bir senfoni dalıyor penceremin buğusuna..

çocuk gözler kaybetmiş sokaklardaki düşleri,

hayaller geçitinde sorgusuz bir karmaşa,

ulu orta sevişen yakamozla denizin şarkısı,

ve kaybedilen tek gerçek,gerçeğin kendisi...

şimdi  yavaşça aralıyorum gökyüzünün perdesini,

kirpiklerimde heceler,

kelimelerde sağanak bir korku..

ve bittiğim gecenin adını kazıyorum resimden bir şiire....