Hani hayat dersin ya susarsın içten içe

Yorgunum dersin anlatamazsın ya yorgunluğunu 

Sessizce dökersin gözyaşlarını kalbinin derinliklerine

acıtır ya canını en zalim  haliyle 

Zindana atılmış mahkum gibisindir 

Yüreğinde kelepçe gözlerinde demirparmaklık

Bir kuş uçurmak istersin

Uçsuz bucaksız maviliklere 

Şöyle dersin uzansam yeşilliklere 

Dinlesem uçurduğum kuşların cıvıltılarını

Yanı başımda şırıl şırıl akan şelalenin eşliğinde 

Birden bire bir durgunluk çöker 

Sorular bastırır kasvet yüklü aklına 

Varmıdır böyle bir yer?

Olsada ben gidebilirmiyim?

Yaşayabilirmiyim? bütün bunları

Yapamazsın ..yaptırmazlar arkadaş

Kurtulamazsın yüreğindeki kelepçeden 

Kaldıramazsın gözbebeklerinden paslanmış demirparmaklıkları

Kuşlar uçar ..sen mahkumsun 

bahar gelir ..sen mahkumsun 

ve sen evet her seferinde sen yine mahkumsun 

Kısacası arkadaş 

Hayatın acılarından müebbet yemişim 

Ne iyi halim Ne nefsi müdafam var 

Lal olmuşum ben konuşamam 

taş kesilmiş yüreğime derdimi dinletemem 

ben bitmişim işte sen devam et arkadaş ...