Aynı heyecan bu..

Aynı burukluk içimdeki..

Ve aynı düğüm..

Kaderin sunduğu her soru işareti karşısında hissettiğimiz aynı durum..

Aynı karmaşa..

Aynı "gelsede görsek'' lerimiz..

Ve gelecek.. Ve göreceğiz..

Sevincinle hüzünleneceğimi bilemezdim kadınım..

Aynı zamanda gidişinle sevineceğini..

Benimle birlikteyken benden gidişini izliycem..

Ve seninle birlikte sana gelişimi göreceksin..

Evet ilk defa..

İlk defa sensiz kalacak şehrimiz..

Anılarımız..

İlk defa terkedeceksin bu şehri..

Bilmem ki sensizken çektiklerimi çekmeye dayanırmı sokağın..

Bilmem ki beraber girdiğimiz cami önlerinde tek beklemek bana mı zor gelecek..

Yoksa ayakkabını barındıran ayakkabılığa mı..

Kente hüzün çöktü bile sevgilim..

Kentin karanlık odalarına girdim bile ben..

İlk defa gökyüzü sensizlik kokacak bugünden sonra..

Ve sonraki günler defalarca..

İlk defa elini tuttuğum o bahçeniz ilk defa kokundan bu kadar uzak kalacak..

İlk defa dudaklarına buluşan dudaklarım.. Sana bu kadar uzak kalacak..

İlk defa kokuna bu kadar hasret kalıcam..

Ve ilk defa ansızın sana gelebileceğim bir fırsat olacak..

Git ve kur şehrini sevgilim..

Kur dünyanı..

Arkandayım..

Kendi kurduğum yıkık dökük virane dünyamın malıyım.

O dünyanın tek varlığıyım.

Sensizken kurduğum dünyanın yıkık döküklüğü var hala içimde..

Benimle birlikte kurduğun dünyanın şenliğiyle restore edicem dünyamı..

Dünyanla dünyamı birleştirip yepyeni bir kent inşa edecez okulunun çevresinde..

Ve yepyeni hayaller bekliyo olacak bizi..

Hüzün , mutluluk ve binlerce duyguyu aynı anda hissediyor içim..

Gitme demek ağır geliyor sevgilim..

Diyememekte..