Müzisyenler Odası
Ressamlar Odası
Fotoğrafçılar Odası
Yönetmenler Odası
Ne Olur Gel Artik Sevgilim
Şehrimde hafif bir rüzgar
Güneş inceden inceye doğuyor
Dünyayı seyrediyorum
Sensizlik,özlem ve yalnızlık bana eşlik ediyor
Her sabaha beraber giriyoruz,
Birbirimizden haberdar bile olmadan.
Sen uzaklardasın
Bir sabaha daha giriyorum kokunu duymadan
Artık doğan güneş bana çile
Bu sensiz ve ıssız şehir hapishane
Aşkına mahkûm bedenim
Yalnızlığına isyan etmekte
Karalıklarda yaşıyorum
Bak güneş en tepede!
Beni karalığa mahkûm ettin
Söyle sevgilim ne zaman geleceksin, ışık nerede
Kaldıramıyorum artık hayatı
Yükü çok ağır basıyor omuzlarıma
Hani aşk paylaşmaktı
Yalnız geçirmek değildi hayatı
Aldığım nefes özlem kokuyor
Bu şehir bana dar geliyor
Sanki her yanım dört duvar
Yalnızlığın aklımı başımdan alıyor
Ben benliğimden çıkıyorum
Özleminle doluyorum
Gözlerim yaşlarını dökmeyi bekliyor
İçtiğim alkol değil
Beni yalnızlığın sarhoş ediyor
Bekliyorum sevgilim seni
Dün olduğu, bugün olduğu gibi yarında
Bekliyorum sevgilim seni
Bu ıssız şehirde
Her gün büyüyen bir özlemle
Bekliyorum sevgilim seni
Her gün gireceksin şu kapıdan diye
Umutla bekliyorum
Saatler geçiyor, zaman akıp gidiyor
Karanlık basıyor dört bir yanımı
Bütün ışıkları açıyorum
Ama karanlıktan kurtulamıyorum
Nur değmiş suretinle aydınlatacaksın diye her tarafı
Şu kapının önünde umutla bekliyorum
Ne olur gel artık sevgilim
Toprağa değil, yalnızlığına gömülüyor bedenim
Bu şiir Haziran-2009 tarihinde yazılmıştır.
