Dönmek…

Kürkçü dükkanı misali dönüp dönüp başa sarmak

Daha fazla birikmişlerle

Bugün bir kez daha gördüm de hiç iyi yan yokmuş

Nereye baksam kötü bir hatıra

Ben mi iyi yan göremiyorum acaba dedim

Tek tek düşündüm

Sahili cafeleri sokakları köşe başlarını çimenleri

Hepsinde kötü bir yere bir yalana bağlanmış…

Döndüm…

Tesadüfende olsa yine aynı yere

Günlerce belki görürüm diye geçtiğim aynı yere, yürüdüğüm yola

Tekrar gittim

Ama bu sefer;

Elimde telefon yoktu

Aynı yerde dönüp durmuyodum

İçimde bi umut yoktu seni beklemiyordum

Hava yine soğuktu, yağmur yerine kar yağıyordu sadece

Saat beş buçuk değilde altı buçuktu

Bu sefer görmek için değil

Görmemek için dua ediyordum…

Döndüm…

Aynı acıya hatta daha fazlasına

Bu sefer her zamankinden daha yalnızım

Gerçekleri biliyorum onları gördüm

Başkalarının söylediği yalanların acısını çektiğimi

Aslında o zaman hiç birşeyin farkında olmadığımı, farkında olmadığını

Kimin ne olduğunu, kimin ne olmadığı

Kimsenin bizim gerçeklerimizi bilmediğini

Bambaşka senaryolar yazdıklarını

Kendi hikayemizde baş rol değilde figüran olduğumuzu…

Zamanında gittim de

Ama geri döndüm

Denedim fayda etmedi

Şehir değiştirmek, olduğu gibi bırakmak, hayattan çıkarmak, ilaçlar, krizler, nasıl olduğu hatırlanamayan yara izleri, başka yüzler, ağlamak zırlamak, acıyı içine atıp gülmek arsızlığa vurmak, umursamıyomuş gibi davranmak, uyumak uyanmak, dağıtmak toparlamaya çalışmak…

Döndüm

Denedim ve döndüm

Yine aynı gecelerden birine; sigara izmaritleri, bi kaç söz, kırılan kalpler, şişen gözler

Sabaha bir şey bırakmadan bu gecelerden çıkmayada alıştım

Uyanmak gülmek günlük şeylerle uğraşmak

Yüzüme bir maske yerleştirmek

Sanırım alıştım bu duruma

Gece başka bi insan gündüz başka bi insan

Hangisi benim bilmiyorum

İkiside değilim belki

Belki ikiside benim

Ama tek bildiğim

Ben bende gizliyim

Döndüm

Dönüyorum

Döneceğim

Kendi etrafımda..!