Dün uzağından geçtim ,

Mahzun bir duygunun

İlk kez kusursuzluğunu hissettim İstanbul’umun

Tanımadığım bir efsaneye doğru,adım,adım

Torbalandım gecesine,sisli…..

Beylerbeyi’nden Boğaz bir başka duygusalmış

Eylül akşamı köprüyü ayaklarından seyrettim

Şu denize düşmüş yıldızlar değildi oranın

Esrarı uzakta gizli taze anıların

Muzip habercileri değildi……..

Artık teraslandı boğazın tenevvür ziyasında arzular

Seyirdi yıldızlar,

Yırtılıp bana doğru koşarak

Şimdi anılarımı buruşturmakla meşgulüm,ben

Bebeklerinde gözlerimi kapatarak

Salt bu şehirde ölebilirdi mazi

İstanbul benim pastelim

Nefski burada durmaz çağlar

Haremden kalkan gemilerin yankılı düdüğü

Bir gönül doğuyordu bana koca şehirde,akşamından !!..

Vedat DÜNDAR