Hümeyrâ kına yakmasaydı annen saçını yolarak taramasaydı dağı kızdıran sen değilsin, biliyorum şimdi kül olan saçların dağınık kalsaydı
Koş Hümeyrâ koş suyu seyret şöyle uzaktan son bir kez daha bak şöyle uzaktan minnacık ellerini aç, gerdir bileklerini serçe kuş yüreğini bir an sıkıca tut sonra, savur göğe kocaman dileklerini
Ölürken gözlerini görmemeliydim Hümeyrâ yalvaran, suçlayan vuran ben her saniye öldüm sense ateşin koynunda, yaşıyorsun hâlâ şu iki azap meleği gibi duran gözlerini çek üstümden
Yaşayacaktın, hayatı görecektin görecektin denizi görecektin gemiyi binecektin hüzne el sallayacaktın soluk soluğa savuşturmağa gelen seni
Başkalarının işlediği günahın cezasını çekiyorsun Hümeyrâ madem sefihlerle aynı gemiyi paylaşıyorsun dur, deli çocuk, çırpınma boşuna yere geçiyorsun yalvarışın o yüzden çarpıp geri dönüyor göğün duvarına o yüzden gelmiyor melekler yanına