Tanrı , yine hile yapıyordu ; Parçalayıp yağmur damlalarını , Arasına umutları saklıyordu . Toprakta kayboluyor gök'yaşları parça parça . Ve hazin bir uykuya dalarken , Derin sesiyle rüzgar , Ninnisini söylüyordu yağmurlara .
Bak ! hala uyuyorlar . Bütün 'Ayrılık' ları umut nöbetçisi olarak atamış Tanrı . Ne zaman biraz fazla gülsem , Ayrılık o lanet sesiyle bağırır çehreme ; '' -Şşt ! Sessiz ol , umutları uyandıracaksın ! ''.