Sen; makamı hüzzam olan bir şarkının ortasındaki essin artık.. Kaldır duraklarını içimden. Sana yolcu bir ben kalmadı bu bedende. Sendin kendime anlattığım,kendimi aldattığım,yazdıkça k/andığım
Ahh yaar! Sen ki yaşanmış her şeyi zamansız bir elvedanın arkasına sığdırdın. Ve gittin.., Adın nefesimi keserken,bildiğim bütün şarkılar dilimde sustu Adımların aklıma vururken,yokluğun kalbime suçtu Son sözün kulaklarımda çınlarken, varlığın artık bana bir düş/tü..
Şimdi yaar! Sen yarım kalmış bir şiirde eksik bir cümlenin eksik bir kelimesi Sen izbe bir şehrin ortasından geçen kimsesiz bir gece.. Sen bir uçurum kenarında işlenmeyi bekleyen bir intihar girişimi Hadi git ve giderken kaldır duraklarını içimden
Ey yaar! Şimdi ben bu gecede bu şehirde bu sensizlikte kime susarım avaz avaz.. Ardından ağıtlar yaksam ne fark eder şimdi. Yada yokluğunun acılarını yazsam boş duvarlara geçermi? Bitimsiz bir geceydi yokluğun.. Gittin ve bittin Ardında adına yazıdığım üç noktalı cümleler kaldı
Ah yaar sen artık bir düştün ve her gece düşlerimden düştü/n/m