Sebepsizdi geceLerim..
Ve sen;
Bir kor gibi düşmüştün gönLüme..
Oradan da geceLerime..
Umutsuz,
Ama bir o kadar da kusursuz bir aşk büyütmüştüm sana karşı..
Ne zaman seni özLesem,
O çocuk yanın geLirdi akLıma..
ELimi kaLbime koymam yeterdi seni buLmak için..
Kendi içimde yaşardım özLemLerimi..
Her yeni güne bambaşka bir umutLa uyanırdım,
Ve her defasında kendimi kandırdığımı sayıkLayarak girerdim sancıyan geceLerime..
Susmak benim isyan biçimimdi,
Her defasında daha fazLa susardım sensizLiğime isyan ederek!
Seni bana vermeyen kadere kızar,
Yine de toz konduramazdım sana..
Ne yaparsan yap,
Bir güLüşün yeterdi tüm kırgınLıkLarımı siLmeye..
DeLicesine sevmiştim seni!
Geçecek gibi değiLdi bu perişan haLim..
Ama seni böyLesine çok severken,
Yapamazdım..
Seni unutmaya kıyamazdım!
ÖyLe derinLere gizLemiştim ki seni,
Her bir hücreme adın işLemişken,
Sensiz yaşayamazdım..
Ne kadar yürüsem,
GözLerine varamaz,
ELLerine dokunamazdım..
BiLiyorum!
Yüreğine asLa uLaşamazdım..
Bana bu kadar uzakken,
KendimLe daha fazLa savaşamazdım!..
Bu şiir Şubat-2010 tarihinde yazılmıştır.