Seni anLatıyorum gökyüzüne..
O simsiyah gözLerini,
O dudak kıvrımındaki titrek güLüşünü,
Ve o güLüşün sana ne kadar çok yakıştığını anLatıyorum..
Bambaşka anLatıyorum seni..
İçimi ısıtıyor adın..
ÖyLe çok yanın var ki sayıp,dökecek..
AnLattıkça anLatıyorum,
Dudak aLtından bir güLümsemeyLe beni dinLiyor gökyüzü..
'GözLerin parLıyor onu anLatırken.' diyor bana..
'BeLLi..Çok seviyorsun..' diyor!
Sessizce güLümsüyorum..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
Ama bu sefer burukLuk var sözLerimde..
AnLıyor gökyüzü gözLerimdeki parıLtıyı göremeyince, soruyor..
'Nen var?' diyor..
'Seviyorum ama o SEVMİYOR!' diyecekken boğazımda düğümLeniyor sözcükLer..
'Sevmiyor..Sevmiyor..' diye haykırıyor kaLbim!
Gökyüzü susuyor..
Ben susuyorum..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
O yüzündeki tek tebessüme dünyaLarı verebiLeceğimi,
Senin için gerekirse uğrunda öLebiLeceğimi anLatıyorum..
Gökyüzü susuyor..
Ben susuyorum..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
Ama ağLıyorum bu sefer!
GözyaşLarım, göz pınarLarımdan süzüLüyor,
Susmuyorum..
Ne yaparsan yap toz konduramıyorum sana..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
Çünkü bir tek o beni yadırgamıyor..
SuçLamıyor beni..
Bir vefasızı sevdiğim için kızmıyor..
Kıyamıyor..
Tıpkı benim de sana kıyamadığım gibi!
Seni son defa anLatıyorum bu gece..
MutLuLuk maskesi ağır geLiyor yüzüme artık!
İçim yanıyor,
DerinLerde bir yerLerde canım acıyor..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
'Bir imkansıza sevdaLıyım..' diyorum,
AğLıyor..
Bardaktan boşaLırcasına yağmur yağdırıyor sensiz sokakLarıma..
ÖLüyorum..
Seni anLatıyorum gökyüzüne..
GökLer ağLıyor..
Ben ağLıyorum..
Bu şiir Şubat-2010 tarihinde yazılmıştır.