Çocuklar görüyorum;dikdörtgen bir sunta içinde!!

Üzerlerinde kıpkırmızı bir gölge,gidiyorlar;

gidiyorlar vakitsiz bir ülkeye!..

Çocuklar görüyorum;ismi,süslü bir mezar taşında

Ve anası 

Ve babası ;

bu cinnet ayrılığın;cennet avuntusunda!..

Bir öğle sızısında;bir ikindi acısında gidiyorlar!!

Çocuklar...

Yorgun bir top arabasının arkasında,

"hoşçakal" diyemeden;anlamsız ve yalınayak gidiyorlar.

Yirmisinde daha

Ve hayalleri kendisinden de küçük..

Hiçbirşey istemeden;

yoksulluklarını da bırakarak cami avlusunda;

çırılçıplak ve sitemsiz gidiyorlar.

Çocuklar...

Bakarak son birkez daha,O yalnız kalabalığa!!

Suskunluklarını da yanlarına alarak;

ağlamadan gidiyorlar!!