BİR RESMİN ŞİİRİ

O gece soğuk karanlıkla yıkandı

Su buz gibi saplandı vücuduna

Tüyleri dolgunlaştı,

Sıcak kanı çözüldü,

Parmakları kamaştı,

Sonra yavaşça sarıldı havlusuna

Çıplak ayakla gevşekleşerek yürüdü

Ham ipekten dokunan,ince bir kumaş gibiydi teni

Gece lambasının kızıl ışığıyla yalandı

Gardrobundan morumsu bir elbise seçti

Pembemsi renkle örtündü yanakları

Gölgesini kucaklar gibi serildi döşeğe

Gözlerini kapattığında,ışığın kıvrımlarıda daralmıştı

Şimdi üzerinde hiçbir giysi yoktu

Gökle, yerin kaynaştığı yere doğru koşuyordu

Hayvanların barsak dışkılarıyla ısınan köylülerin,yanından geçti

Biraz ileride taştan put yapan adamları gördü

Yavaşça adımlarla vadiden nehre doğru büküldü

Ufuk adeta çukurlaşmıştı !......

Teri yüzüne komple örtünerek yapıştı

Alnından sarkan kıvrık saçı,bir gözünü kapatmıştı

Uzaktan öfkesi kıstırılmış köpekler,sessizce havladı

Buraları tanımıyordu ama koşmaya devam etti

Koyuya yakın şekilde,ekşidi tükürüğü

Bulgarca küfretti,oysa bu lisanı konuştuğunu bile bilmiyordu

Rengi sarıya bulaşık ovayı geçti

Önü sıra korkusunu,kanatlarına sararak,uçtu kuşlar

Adeta gözleriyle yutkundu,

Salyası aktı,ama nedense dudakları yoktu

Şimdi ufuğa iyice yaklaşmıştı

Sonra elini uzatarak dokundu

Ufuğu avuçladı ;

Kan dolaşımı felçlenmişcesine yumuşadı

Tek çizgide hava ve toprakla kucaklaşmıştı !......

Uyandığında gene çırılçıplaktı

Önce kendini tokatladı,

Sonra pencereye doğru yürüdü

Gökyüzü satenden bir kumaş gibi parlıyordu !...

Şimdi masaya oturup,derin hayal içinde

Gördüğü düşten ilhamını alarak

İlk defa bir resmin şiirini yapacaktı !.....

Vedat DÜNDAR