Sen gittin,
Çileklerin tadı gitti
Sen gittin,
Kar yağdı tüm masallara
Kırıldı kanadı Anka Kuşunun
Kaf Dağı’nın ardı gitti
Bağrımda uyuyan hançer
Ciğerimi yardı gitti.
Ayaz kondu yüreğime
Bütün denizlerim dondu
Umut bağladığım sallar,
Sahillerim vardı, gitti.

Sen gittin,
Şarkıların adı kaldı
Mahallenin delisiyle, bülbülün feryadı kaldı
Suyu çekildi Dicle’nin
Koca Fırat susuz kaldı
Çiçeklerin rengi kaçtı, uçtu şiirin ahengi
Köprülerim öksüz kaldı
Gittin, her gece ellerim yaslı
Yolunu unuttum evimin, sokağımın
Kilitlerim paslı kaldı
Sen gittin,
Yoruldu Kerem’in kalbi
Gözleri hep ufuklarda
Gelmeyecek Aslı kaldı.

Sen gittin,
Bir gözleri kömür gitti
Acılarla süslediğim
Bir yaralı ömür gitti


Ecem gitti, gecem gitti, yetmez gibi hecem gitti
Hangi birini anlatsam,
Daha nicem, nicem gitti…
Dizlerim, ayaklarım kırıldı
Öksüz kaldı şiirlerim
Sen gittin umudum orta yerinden
Bir dal misali koptu, yarıldı

Sen gittin,
Tükenmez savaşım kaldı
Ne dostum ne eşim kaldı
Ruhum tökezler oldu ardımdan
Bir gölge gibi
Sürüklenen leşim kaldı

Yağmurlar yağmıyor eskisi gibi
Bu adam bu şehre sığmıyor artık

Gittin de
Yıldızlara kafa tutan
Kendi adını unutan
Bir belalı başım kaldı

Renkleri gitti gökkuşağının
Güneşten hissem gitti
Ayağının tozu ile
Yemeğimin tuzu gitti

Sen gittin,
Çiçekler açtığına pişman
Morlar bana düşman şimdi

Sen gittin,
Sen gittin ilacım gitti
Yaşama sevincim gitti
Deva bulmaz sancım ile dinmeyen bir acım kaldı.
Saltanatım gitti
Elimde beş para etmez
Kırık dökük tacım kaldı.

Sen gittin,
Sılası gitti gönlümün
Son kalesi yerle bir, paramparça her burcu
İçime kor düşüren halesi kaldı ayın


Düşlerim, gülüşlerim gitti
Gittin, gidişin kaldı kapımda
Kahır kokan, zehir kokan gidişin.
Bir nisan sabahında
Açmamış badem çiçekleri bıraktın arkanda
Sahilde üşüyen kumlar bıraktın
Beni bıraktın öylece ortalarda
Yorgun, çaresiz.
Yetim anılar kaldı kucağımda
Ve çığlık çığlığa susmalarım.

Gittin,
Gittikçe daralan duvarlar kaldı
Yalnızlık kadar soğuk
İki gözü iki çeşme resimler kaldı.
Sabaha karşı kapıma dayanan
Düşlerime düşman
Tavşan uykularım kaldı.

Sen gittin,
Anılar vuruldu şakağından
Kan karıştı rüyalara
Kelebekleri zehirledi çıyanlar.
Kimi davul zurna çaldı ardından,
Kimine kırk gün, kırk gece düğün oldu gidişin.
Yılanlara gün doğdu
Uykularıma göz dikti kimileri
Yastığım beni boğdu.

Depremler kaldı,
Beni her bahar vuran.
Faylar kaldı, her bayram
Yokluğunda kuduran.

Sen gittin,
Düşlerimi mesken tutan
Kaşın, gözün, yüzün kaldı.
Ne tarafa dönsem hep sen
Gözlerimde hiç dinmeyen
Gökyüzümden hiç inmeyen
Akıl almaz hüzün kaldı.
Ne derman ne gücüm kaldı.
Bu şehirden, sokaklardan
Geceden, aydan, şafaktan,
Kaybolduğun o ufuktan
Sorulacak hesap ile
Alınacak öcüm kaldı…

oguzhansoy

Telif Hakkı Koruma Sistemi

   Bu şiirin telif hakları oguzhansoy' e aittir. Şair, telif hakkı koruma sistemi dahilinde bu şiirinin sadece izin alınarak paylaşılabilmesi izni vermiştir.
Şiir paylaşım izni almak için lütfen tıklayınız.

Not: Tüm şairlerimizin şiirleri, telif hakkı koruma sistemi dahilinde korunmaktadır. Başka sitelerde verilen Yayın Kodu Linkleri doğrudan sitemize gelmekte olup, yayınlanan sitede yayın izni verilip verilmediğini kontrol etmektedir. Yayın Kodu Linki bulunmayan şiirleri lütfen şairlerimize bildiriniz.