Bir İstanbul kışında, odamın penceresinden
Bakıyorum ufuğun üzerinde yükselen renklere
Denizin maviliğini açan pembe bir toz bulutu..
Pembenin üzerine çalınmış mavi gökyüzü
Ve o gökyüzüde pamuksu, beyaz bulutlar..

Elektrik tellerine üç kuş konmuş..
Onlar da benim gibi ara vermiş belli..
Ve giderek fark ediyorum ki, kuşların sayısı daha fazlaymış tellerdeki..
Tıpkı hayatın garip yollarında sendeleyenin
Yalnızca ben olmadığımı anladığım gibi,
Şimdi de yüzümü alaca bir gülüş aldı..
Ve gözlerimi bir garip yaş..
Uzun zaman sonra yazabilmenin heyecanı..

Teşekkürler Sezen..
"Eller günahkar" olmaktan öte
Saklı bir hüzün yaşıyor şu an..
Ve güneş,masumiyetimizi yitirdiğimiz
Dünyanın diğer tarafına ışık vermek için
Ufuğa yaklaşmakta..
Parlak bir portakal gibi düşmekte..

Ve kuşlar gittiler
Belli ki güneşin batışını izlediler..
Onlar bile bu güzelliği izlemek için dururken
İnsanlar neden hep önlerine bakarlar..?
Güneşin batışını izlemek utanç verici midir?
Neden görmezden gelinir ya da unutulur..?

Hayat güzel..
Görmeyi biliyorum ben..
Bazen gördüğümü inkar etsem de..
Aldığım risklerle..
Yaşamayı, ayakta durmayı, savrulmayı ama
Köküme tutunup bir ağaç gibi,
Fırtına sonrası yapraklanmayı
Ve sonbaharda sararmayı istiyorum..
Şansım yavaş ilerlese de bu aralar
Durmadığına seviniyorum..
Teşekkür ederim her şeye, herkese..

Bu şiir Ocak-2008 tarihinde yazılmıştır.

minik kalp

Telif Hakkı Koruma Sistemi

   Bu şiirin telif hakları minik kalp' e aittir. Şair, telif hakkı koruma sistemi dahilinde bu şiirinin sadece izin alınarak paylaşılabilmesi izni vermiştir.
Şiir paylaşım izni almak için lütfen tıklayınız.

Not: Tüm şairlerimizin şiirleri, telif hakkı koruma sistemi dahilinde korunmaktadır. Başka sitelerde verilen Yayın Kodu Linkleri doğrudan sitemize gelmekte olup, yayınlanan sitede yayın izni verilip verilmediğini kontrol etmektedir. Yayın Kodu Linki bulunmayan şiirleri lütfen şairlerimize bildiriniz.