Bir adam vardı. 

Çocuktu. 

Büyüdü ve gene çocuktu. 

Ne işi vardı ne gücü. 

Herşeyi bugüne kadar bir şekilde halletmiş , tek sermayesi olan onuru 

gururu ve bir çok şeyiyle geleceğe taşımıştı kendini. 

O adam bendim. 

Anlatıp durdum kendimi. 

Vazgeçemedim kendimden bahsetmekten korkmaktan. 

Hep korktum , Hep saklandım nedense. 

Anlatamadım. 

Ben deli divane aşığım diyemedim hiç. 

Ağzımı açamadım o'ndan başkasına. 

O'da şimdi çok uzaklarda. Ben içimde onunla büyüdüm. 

O beni büyüttü. O beni geliştirdi. 

O bana erkek olmayı , adam olmayı öğretti. 

Ama gittiğinde beklememeyi öğretmedi. 

Bir gün gideceğinden  ve hiç gelmeyeceğinden hiç bahsetmedi.

Onu hatırlatan şarkılardan vazgeçmeyi göstermedi.

Hatırlamayı öğretti.

Ama unutmayı öğretmedi.

O benim en iyi öğretmenimdi.

Ailemdi.

Herşeyimdi.

O bana aşkı öğretti.

Sonradan öğrendim ki aşk aslında o'ymuş.

Sadece o'ymuş aşk. Başkası değil.

Bundandır ki yıllardır başkasını görünce bi kalp atışı yaşamadım.

O bana tüm dünyayı onun etrafında dönderebileceğimi gösterdi.

Ama o gidince nasıl durduracağımı göstermedi.

Ben şimdi bomboş yerde dünya dönderiyorum.

Bomboş ve de sereserpe.

O bana utanmadan , çekinmeden ve korkmadan sevmeyi öğretti.

Gurur yapmamayı öğretti. Bi ilişkide gurur varsa orda aşkın olmayacağını..

O'na dair ne varsa öğrendim ondan.

Tek bir virgül bile atlamadan.

Her zerresini.

Ama onsuzluğa dair hiçbişey öğrenmedim.

Öğrenemedim.

O hayattı. Yaşamdı.

Ve güzele dair herşeydi.

O gidebilseydi eğer , ben ölmüş olacaktım. Bu nedenle onsuzluğa dair bişey bilmeme zaten gerek yoktu.

Ölünce onsuzluk çekemezdim ya.

Yaşarkende ölünebileceğini nerden bilebilirdim ki .

Öğretmedi ki. Bildirmedi.

Bizde gitmek yoktu.

Eksik yoktu. Tamlık vardı.

O nedenle onsuzluk diye bi ihitimal hiç konuşulmadı. O herşeydi.

Bense tek bir şey.

Onun yanında zümrütten elbise üstüne takılmış nazar boncuğu gibiydim ben.

O bana o halimle bile altından değerli olabileceğimi gösterdi.

Gitii.

Ölüm geldi.

Karşıma dikildi.

Korktum. Ağlamaya başladım.

Bunları hiç öğretmemişti çünkü.

Ne oldu dedi bana ölüm.

Kekeledim.

Onun canınıda bu kadar acıtacakmısın diyebildim ağlayarak..