Kimse unut demesin, öyle kolay unutulmuyor.
Bir kahvenin kırk yıl hatırı sayılırken, aklımın derinliğine gizlenen bunca anıyı silip atmak kolay mı?

Sevda, geçtiği yerde izini bırakıyor.

Her an biraz daha derine iniyor acım. Silinmesi zorlaşıyor,

Unut demek kolay da, öyle lafla unutulmuyor.

Camın kenarına oturuyorum her gece, sesleri dinliyorum.
Gözüm telefonda, çalsın diye bekliyorum.
Bir mesaj geliyor, heyecanlanıyorum.

Sokaklara atıyorum kendimi,
Her sabah aynı güne uyanıyorum çünkü her gün aynı hüzne bulanıyor yüreğim.

Evime, odalara sığmıyorum.
Bir duvar köşesine çökmüş ağlar buluyorum kendimi.

O kadar dert çektim ama bu sefer ki hiçbirine benzemiyor.
Seni sevmekten vazgeçmek istemiyorum.
Yeniden alışmak zor yalnızlığa.

Ben her gece camın kenarına oturup seni bekliyorum.

Anılar aklımdan silinmiyor.