Herşey biteli birgün sonrası uyandığımda ayrıldığımızı inanamadım

Canımın acıdığını bilmiyordum, kendimde değildim

Hatıralarınla  başbaşa cezalandırıldım

Yolda yürüyordum ayaklarımın yere bastığını hissetmiyordum

Etrafıma anlamsızca bakınıyordum birisi şaka yapsın diye hayal içindeydim

Rüzgar soğunun içime sinerken gözlerimin bulanıklığında beni güzel bir sözle anlat

Hayatımı sürgün etme sensizliğine.. senli olan bir hayatımı kalmanla kurtar

Ağlayabilme becerim yoktu ağlarımda rahatlarım düşünürken ağlayamadığımı anlamak ne kötü

Senin en vazgeçilmezin düşünülmez bir hiç oldu sayende

Yaşananlar cennettin ikramı ise senin gidişin cehennemin en tatlı acısı

Hayat  kimi zaman ne berbat bir leş kokusu, sesin giderek benden uzaklaşıyor

Seni seviyorum demeni hatırlamak ölümün hızlı telaşının misafirperverliğini sunmasın

Ölüm sen olması ne ala.. sensiz bir ölümde randevu vermek tarifi olmayan bir hüzün

Ağlamak isterken gülerek kendi kendime konuşmak ölümün benle iyi geçenmesini sağlıyor

Birgün öncesinde seni düşünmek hayata karşı tebessümü öğretmek gibi

Seninle bir daha konuşamam, seninle tartışıp ve senle gülerek kavga edemez bir hayatla benim asıl kavgamın başlangıcıdır

Yorgunluğumun eseri dünya değil senin bana bırakmış olduğu yalnızlık dünyanda; Yorulmamış bir bedende senin gidişinle en ağır işe başlamak nefesimin ziyanıdır.

 '' Hüseyin BULDUK '' 26.09.2011  - PAZARTESİ

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.