Yormuyor artık beni hayatın acımasız ruh hali ve acıtmıyordu artık canımı ruhuma aldığım darbeler.
Hayat o kadar acımasızdı ki bana asla sevmemeyi, beklememeyi ve ne olursa olsun beni sevmeyecek birini hayal etmememi öğretti.
Birkez daha canım acımıştı ve biliyordum bu son acıyışım olmayacaktı ..

Ben bitti artık dediğim yerden yeniden başlıyorum sana.
Sonra başka telefonlarda duyuyorum sesini, içim cız ediyor.
Daha önce yandığımın iki katı yanmaya başlıyorum.
Bu şehirin dört bir yanında bana seni hatırlatan izler buluyorum.
Arabalar, evler, dükkanlar, yollar ve sokak başları ..

Kader mi tesadüf mü diye konuşmuştuk ya bir seferinde.
Ben kader demiştim, sen tesadüf ..
Sonra sana kaderi öğrettim.
Sen kaderimizin elimizde olduğunu söylerdin.

Kadere yön veremeyince ben pes ettim.
Ama son zamanlarda fazla olmuştu bu tesadüfler.
Kaderim ol istedim ..

Sen aynı kaderi yaşamaktan yana değildin.
Bir kez daha yazık olmuştu bize ama boşver kıymetlim.
Nasılsa alıştık biz kendimize yazık etmeye !

Bu şiir Nisan-2010 tarihinde yazılmıştır.

gulcem

Telif Hakkı Koruma Sistemi

   Bu şiirin telif hakları gulcem' e aittir. Şair, telif hakkı koruma sistemi dahilinde bu şiirinin sadece izin alınarak paylaşılabilmesi izni vermiştir.
Şiir paylaşım izni almak için lütfen tıklayınız.

Not: Tüm şairlerimizin şiirleri, telif hakkı koruma sistemi dahilinde korunmaktadır. Başka sitelerde verilen Yayın Kodu Linkleri doğrudan sitemize gelmekte olup, yayınlanan sitede yayın izni verilip verilmediğini kontrol etmektedir. Yayın Kodu Linki bulunmayan şiirleri lütfen şairlerimize bildiriniz.