İroni yüklü satırlar,

Ve her biri sahte görünen,

Sanatsal kaygıyla yazılan düz yazılar,

Bak, bir martı uçtu yükseklerden,

Bir veledin topu camı kırdı,

Ve bilmem herhangi bir semtte,

“Tek yol devrim” yazan duvarın önünde,

Duran arabanın sinyali sağır etti kulakları,

Hayatımız iki simit bir çay,

Ve birazda küflenmiş peynir kokuyor,

Karpuz kabuğu da düştüyse denize,

Her şey tamamdır işte,

Sanat biziz, biz ise sanat,

Bilmiyorum belki de satranç müsabakasında,

Gereksiz hamle yapılan bir son at !

Allah aşkına neyiz biz,

Dost yok düşman çok derdi nenem,

Ah nenem, ne kadar haklıymış,

Dostum yok nenem dostum yok,

Keşke benim de bir Olric’im olsaymış….