Ne bir mektup kaldı bizden geriye,
Ne de mutlu anlarımızı hatırlatan bir hediye.
Biz yok olduk farkında mısın sevgilim,
Hiçbir şey kalmadı gözyaşından başka,
Bizden, ikimizden geriye...
Anıları gömdük en kuytu köşelere,
Artık sevgi dolu bir kalp yok ikimizde,
Sen gaddarsın şu aralar, ben ise tam bir kinci,
Eskisi gibi olamayız, ne kadar istesekte.
Birbirini suçlayan iki mahkum gibiyiz,
Biz bize bunu da yaptık ya, kopsun kurusun dilimiz.
Hala anlamıyorum, biz nasıl böyle değiştik ?
Birbiri için ölümü göze alan o tatlı kaçıklar,
Gerçekten sevgilim, gerçekten biz miydik ?
Ben bir annem, bir de sen ağladığında mahvolurdum
İçim giderdi, dayanamazdım kahrolurdum.
Sadece annem kaldı şimdi başucumda, sen yoksun
Annecim bari sen gitme, kocaman bir boşluk daha açılmasın kalbime,
Sen gidersen çok koyar yokluğun…