Kelime oyunlarının içinde yaşarken bir hayatı, kırık kalemlerden yazma repliklerde bir figüranız şimdi.
Yazdıkça seni sayfalara intiharlara meyl eder bütün kelimeler...harf harf uçurumlara düşerken adımlarım, hiçbir kahraman tutmaz beni bu masalda..özlediğim kadar ölürsün özümde..gecenin en zifirisinde yusufi acılar kadar batsanda soluma,seni beklemeler durağında tükendi yorgun bekleyişler. ...
ve gittin...gel(e)medin.. Adını çivilemişken aklıma ben,adımlarını durduramadın duraklarda sen.. öylece geçip gittin gözler önünden tozu dumana katıp. Azap şiirleri kadar sancılıydı gidişin.. vede vedasız. Sende biliyordun bu yolun dönüşü yoktu.sensizlik bu ömürün sessizliğine çoktu.. Ve gittin...gel(e)medin.. Bu kaçıncı günü yokluğunun? Bak yine yokluğunu anlatıyor hüzünbaz cümleler. hangi yanıma dönsem sonu sensizlik olan bir karanlık. Ve gittin..gel(e)medin.. Bu şehir tüm enkazıyla üstüme yıkıldı.yokluğunun altında ezilip duran bedenim son nefes alış verişlerinde.. Adına harcıyorum son sesimi.. Hadi durdur adımlarını bak ölüm kesiyor nefesimi. Ölüyorum geliyorum demiyorsun.. Kocaman bir düştü sen varken bu şehir Şimdi sen yoksun şehirde yok .. Bense bir ölüm uykusunda..
Gittin.. Gelmedin..
Gittiğin yoldan geri gelde kaldır cesedimi,topla ziyan ettiğin geçmişimi hadi. beklediğim değilsin,sevdiğimde..senaryosunu kendin yazdığın bir hikaye daha yaz kirli nefesinle sokaklara.yeni bir kahraman yarat kendine seni senden çok sevecek..gittinn..