Hem kısaydı Ayasofya tekbir seslerine, Dardı hem. Hava bir yeşille bismillâh gibiydi, Gökyüzü bir bahardı hem. İhtiyar yeniçerim öpmüştü İstanbul toprağını, Duymuştu lezzetini yeryüzünün. Nesilleri mesteden bir aşk ki ardında, Bir cihan vardı hem. Uyumuştu yeditepe hudutsuz, Kaderin parıltısında Kaderin parıltısından, Uyanmış kadardı hep, Geçmişin karanlığı dağılmıştı sultanla kul arasında, Bir kardeşlikle can üzre. Artık evler değildi eğilen insana karşı, Saraylardı hem. Sonsuzluğun saltanatından, Kuvvetle adaletle denizler kadar, Söylerdi vaktini Fatih dalgalara, Duyardı hem.