Gün, eşsiz, güneşsiz
Parçalı hüzünlü bir bulut gibi sessiz
Gün, gök kuşağından yoksun bir gökyüzü gibi renksiz
Efsunsuz bir nefes, belli belirsiz
Gün, dilemde kalmış bir sabah, isteksiz
Doğmayan güneşin sorumlusu, sessiz
Gün, yağmuru bekleyen bir aşık gibi ümitsiz
Akisleri sönmüş bir ışığın, son parıltısında kaybolan..
Gün, gün be gün solan gümüşten sevi örtülerinde
Tohumları elde kalmış bir çiçeğin gözgüsü
Cidarı daralan bir hayatın son sözü
Hasretin sıcak dokunuşlarında gizlenmiş
Bir elvedanın görülmeyen yüzü...
Bu şiir Eylül-2010 tarihinde yazılmıştır.