Gönül...!
Şiirlerimin simsiyah pardösülü kızı,
Zifir saçlarında rüzgar,
ve dalgalanan gecenin rengi...
Düş kırıkları topladım sana,
Yitik mektupların renkli zarflarından,
Yıldızlı gecelere sakladım hep sarhoşluğumu,
Ne vakit seni unutmaya yeltense yüreğim,
Bir mecburi istikamet oldu hep gözlerin...
Gönül...!
Şiirlerimin simsiyah pardösülü kızı,
Zifir saçlarında rüzgar,
ve dalgalanan gecenin rengi...
Düş meyveleri topladım sana,
gidemeyeceğin sevgililer ülkesinden...
ve gözlerinde parlayan ihaneti
Kentin ışıllığında buldum geceyarıları,
Ellerini tuttum ayışığında,
Çırılçıplak bir yalnızlıktı gözlerin
ve ben ayrılık kokan nefesini,
ciğerlerimi parçalarcasına içime çektim...
Gönül...!
Şiirlerimin simsiyah pardösülü kızı,
Zifir saçlarında rüzgar,
ve dalgalanan gecenin rengi...
Düşünüşler topladım sana,
Alıp başını ellerinin arasına,
Saatlerce susuşlar topladım.
Çünkü artık anladım,
''Ayrılıklar sustukça koyar adama''
Sende anla sende tanı,
Bir hiçliğe değiştiğin adamı...
Gönül...!
Şiirlerimin simsiyah pardösülü kızı,
ve bir firari ihanetizm militanı.
Bir kuytuda tutsak ettim,
pişmanlıkla geçen deli yılları,
Senide ..!
Ayrılıkların kızı senide..
Gömüp yüreğimin en hazin yerine,
Kilitledim üstüne,
Bütün demir kapıları...
Lanet olsun...!
Bu son olsun..!