Neleri sığdırmamış insan kısacık zamanlarına. Ne yokluklar görmüş,ne gidişler varolup kalamayanlardan ötürü. Yeri gelmiş çıkmış mutluluğun zirvesine İzlemiş yukarıdan acının halini, Yeri gelmiş kaybolmuş acının sokaklarında. Ne aşklar yaşamış dillere değil ömürlere destan, Ne ayrılıklar görmüş gönüllere hüsran. Sevdiğini bilememiş çıkmazlarda boğulurken, Sevildiğini görememiş yokluklarda kaybolurken. Her gidişe bir anlam yüklemiş, Her bitişe yeni bir ümit... Sessizliğe bürünmüş yeri geldiği zaman Ya da haykırmak istemiş uçurumun kenarından. Ya bir yırtık resimle avunmuş, Ya akılda kalan masum bir çift sözle. Belki bir gece yarısı uyanmış yüreğindeki büyük acıyla, Kimbilir?? belki kaç gece sabahlamış içindeki yokluğuyla. Ya da kaç kere aramış dilindeki tek kelimeyle , NERDESİN diye