Yaşamak..

Nereye ait olduğunu bilmeden;

Gittiğin yer senin değil,

Geldiği yer senin değil,

Uyuduğun uyandığın nefes aldığın,

Yediğin içtiğin güldüğün,

Senin değil sanki..

En son ne zaman içten güldün

İçten bir kahkaha attın mutlulukla,

Başını güvenle bir omuza yasladın,

En son ne zaman kendini sıkmadan

Kimseden saklamadan ağladın,

İçini çeke çeke..

Yalnız kala kala insanlardan kaçmaya alıştın

Biri “Selam” dese “Ne istiyorsun” diyeceksin sanki..

Bu kadar mı menfaate dayandı hayat,

Bu kadar mı kayboldu sevgi..

Bilmiyorum ben bu hayatı,

Çocukluğumda kaldım ben..

Sanki saklambaç oynarken saklandığım yerdeyim hala;

Bir duvarın yanında ya da bir kapının arkasında..

Yakınlarımda bir yerlerdesin

Ama göremiyorum, arayamıyorum da..

Korkuyorum..

Oyunun ortasında yalnız kalmaktan,

Seni bulamamaktan,

Beklide hiç biri değildir..

Sadece cesaretim yoktur

Beklide korkağın tekiyimdir sadece

Nedensizdir belki de…