Kelimelerin dökülmesi gerekirken ağzımdan bir bir

Hepsi boğazımda düğümleniyor…

Nedendir anlamıyorum…

Acaba nerede hata yapıyorum diye soruyorum kendime

Acaba çok mu acele ediyorum hayatı yaşamak için

Belki de çok sabırsızım geleceğimi tatmak için

Her yeni seneyi bir öncekini hayal ederek bekliyorum

Ama her yeni sene zerre kadar aynı olmuyor.

Her yeni sene ayrı karşılıyor bizi.

Güzellikler belki de bunda gizli

Elimde, avuçlarımın içinde tutabildiğim tek bir kanı var:

-Hayat hızla ilerliyor…

Zaman zaman ayak uydurmada güçlük çekiyoruz bu hıza

Ama her seferinde başarıyoruz çıkabilmeyi bu güçlüğün içinden

Çıkarken üzülmeyi de öğreniyoruz, sevinmeyi de sevmeyi de…

Bazen oluyor susmak en iyisi,

Bazense çağlayan gibi gürlemek rahatlatıyor bizi.

Sevmeyi mi bilmiyoruz ?

Sevilmiyor muyuz yoksa ?

Sevdiklerimiz bizden hep uzakta

Bunun içindir ki bağlarımız daha da güçleniyor bir araya geldiğimizde

Bunun içindir ki çoğu zaman geçmişe büyük bir hüzün içerisinde özlem duyuyoruz

Ama elimizden bir şey gelmiyor ne yazık ki…

İşte hayat böyle bir şey

Gülerken ağlatan, ağladığımızda ise bazen nedeni mutluluk olan…