Dudaklarımdan sökülmüyor kelimeler , 
Dilime varmıyor beynimde açığa çıkan düşünceler , 
Tebessümü yaralı bi insan kanayarak gülüyor... 
Ne zaman kendimi bulduğum dediğim biri varsa beni kaybetti.
Başkalarında aradık , kendimizi.Olmamıştık , olamamıştık...
Kendimizi toparlamaya çalışıyorduk... 
Nedir bu hayal kırıklığı zaten o gerçekten kırılmadı mı ? 
İlk deneyim olmuştu adını ; '' saçmalamak... '' koydum.
Yazdım öylece , umarsızca , bıktırdı beni çoğu zaman... 
Usandırmasa da , uslandırdı... 
Pek tutulmayan bir kitap yazdık.
Ve bir kitabın üzerinde sinek pisliği olarak kaldık.
Satılmadık...
Sahaf fazlasıyla tembeldi , pasaklıydı müşterilere göre...
Bana göreyse merhametliydi ,
Şefkatliydi değmedi üzerime ıslak mendili...
Bir gün morali bozuktu açtı pencereyi ,
Gökyüzü gri , hafa çiseledim çiseleyecem demeli.
Çaydan korkmasak diyeceğiz '' Ulan şimdi bir demlik çay demlemeli '' 
Ama nerdeeeee ? Dedik ya tozuz , pisliğiz , fazlalığız , faiziz.
Fırtına öyle bi üfürük salladı ki ; 4 köşeli çengel pencerenin...
Nereden tutturdu bu 90'ı... 
O kitabın üstünde kendimi pek bi hafif zannederken ,
Kanatlarım silinmiş , yerde buldum kendimi.
Hayat diyorken , söyleyim bari ;
Bıyıkları pek bi sürüncemeli , 
Sakalları da süpürmeli , 
Gözleri seni içine çekip , yem etmeli , 
Kaşları '' Siktirip git buradan '' Demeli , 
Burnu ağır işitiyor , '' Siktir et '' demeli , 
Kulakları kör , '' Sesimi duyan var mı '' dediğinde ,
'' Gözlerimde perde var '' demeli... 
Hayat ; Ziyafet için davet edildiğin bir Halil İbrahim sofrası , 
Tek öğünlük hazırlanıyor ve menü de ismin yazılıdır.
Bugün olmazsa , yarın yiyeceksin.
Bizde davete icabet edilmelidir dedik , 
'' Hadi soğumadan yiyeyelim '' diyenlerdeniz.. 

Yedik bitirdik , bittik.
Önceden dedik , '' + afiyet olsun.''
Nitekim '' -Sağ ol '' diyemedim.Sonuçta ölecektik... 
Geride kimseyi bırakmadık , pek ileriye de gitmedik.
3-5 kişiydik , devrildik helvamız çok tatlıydı , 
Ölü yası ise şerbet idi ,
Siyah gözlük takıp pembe yedik , yenildik.
Sonra Şans denilen bi lavukla tanıştık.
Tipi hoşuma gitmedi , dişlerini döktük , 
Biz ağlarken yavşakça sırıtıyordu , fingideşiyor başkalarıyla,pek bi sıkı fıkıydı,
Aşağılık geldi bana , bi tekmede gözüne sallayacaktım ( o sırada )
'' + Ağla lan ! Şimdi ! '' dedik , 
'' - Kafayımı yediniz oğlum :D , ben hep gülerim '' dedi.
'' + İğrençsin moruk.Daha önce niye söylemedin , beraber gülerdik. '' 
'' - İyi o zaman akşam bizdesin demi ? Sefayı al yanına gel '' 

Dişleri döküktü yine gülümsedi pislik , sende siktir git dedik.

Sefa birilerinin koynundan çıkamamıştı zaten ahesteydi gelemedi.
Cefa bizimleydi ama '' hoş geldin '' diyemesek de gülümsedik. Deli gibi :)
Deli demişken bu yolda bayağı bir ilerledik...
Bu kadar iyi geçineceğimiz hiç aklıma gelmemişti... 
Cefa cenazeme yetişmedi , ölüm sağ olsun gelip şereflendirdi.
Ölüm , ihvan getirir.
Uzaktan gelen , gönlümüzde duran yakın mesafe arkadaşımızdır... 
Kimine şerefle gelir , kimine onurla gelir , kimine kimine gelmez...
'' O kendini biliyor '' diyesim gelir...

Biz kaldık geriye.
Gerisin geriye giderken , bakarken ileriye , kalmadık geriye...