Yalnızlığın pencereleri tam kapanmamış olmalı.
Gaipten sesler duyarsın çünkü.
Dost sandığın,iki yüzlü düzenbaz zamanın,
Sırtında şaklar alaycı kırbacı.

Gökten beklemektir çareyi umutsuzluk.
Susamış bir çöl toğrağı olmak gibi.
Yağmura bulansa bile üstün başı,
Bir daha olmaz deyip üzülmektir belki.

Tek derdi geceyi bölüp doğmak olan,
Güneşe özenmektir bazen çaresizlik.
Bunca derdin içinde çırpınırken,
Alacakaranlık olup beklemektir sonunu.

Gelip geçtiğini anlamazsın bile ölümün.
Öylesine içine işlemiştir ki.
Acı içinde geçen hayatına bir ilaç,
Bir derman sanar sevinir bitkin ruhun.

Zıtlıkların acımasız oyunudur ömür.
Sabırsız ve umutla gelirsin dünyaya
Ve öylesine ani ve bir başına ayrılırsın.
İşte tüm öykün budur.

                 
                                                   Ali Can ÇALIŞKAN