İlk cemre düştü, kalbime. Deli dikenliklerden yürüyordum, Bir ışık gördüm ruhumu aydınlatan; Anladım ki sensin, zihnimi kurcalayan...
Ve sen gittin, bense kaldım ardından; Bu çift kişilik oyunda, bir başıma. Direnmeye çalışırken gözyaşlarıma, Düştü; ikinci cemre benle birlikte suya.
Çıkaramadım kalbimdeki zehirli oku. Seni düşündüm yandım her seferimde; Yaş bir dal gibi ağır ağır, sanki erircesine! Çaresizce düşüyordu artık, üçüncü cemre; Düşlerin uçurumundan, sensizlik gerçeğine.