Asmalımescittendir kafakâğıdım; Nil Lokantasında yazıldım okula, on masalı birinci sınıfım. Orospulardı ilk karnemi ıslatanlar.
Babamı burada tanıdım, orospu değil diye anamı boşadığında; insanlar tutturduklarinda babana benzeme, diye, ilk otele burada taşındım.
Diplomamı Viyana Lokantasından aldım, alt katında Madam Edith'in piyanosu; valsler bastılar tuz yerine yarama. Ceplerimde hep anoson kokulu anılarım.
Ciğerlerini tükürürken ölen babamı kedili Josefin'in pansiyonundan taşıdılar: elimde ondan kalanlar bir bavul, benimle bu sokakların kadınları ağladılar.
Asmalımescitte kaldı asıl kimliğim, ve sırtımda bir küfe pazarartığı sevgi. Sonradan kitaplar verdiler, bense hep yaşamdan çevirdim.